quiens
Latin
Etymology
Present active participle of queō (“can, be able to”)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈkʷi.ens/, [ˈkʷiẽːs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈkwi.ens/, [ˈkwiːens]
Participle
quiēns (genitive queuntis); third-declension one-termination participle
- (being) able to
- c. 125 CE – 180 CE, Apuleius, Metamorphoses 6.5:
- Isto quoque fortunae naufragio, Psyche, perterrita nec indipisci iam maritum volatilem quiens, tota spe salutis deposita, sic ipsa suas cogitationes consuluit: ...
- With this "shipwreck" of bad luck, Psyche, terrified and hopeless as she was, not being able to contact her flying husband anymore, started holding these thoughts: ...
- Isto quoque fortunae naufragio, Psyche, perterrita nec indipisci iam maritum volatilem quiens, tota spe salutis deposita, sic ipsa suas cogitationes consuluit: ...
Declension
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | quiēns | queuntēs | queuntia | ||
Genitive | queuntis | queuntium | |||
Dative | queuntī | queuntibus | |||
Accusative | queuntem | quiēns | queuntēs queuntīs |
queuntia | |
Ablative | queunte queuntī1 |
queuntibus | |||
Vocative | quiēns | queuntēs | queuntia |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.