quaerens
Latin
Etymology
Present active participle of quaerō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈkʷae̯.rens/, [ˈkʷäe̯rẽːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈkwe.rens/, [ˈkwɛːrens]
Participle
quaerēns (genitive quaerentis); third-declension one-termination participle
- seeking, looking for
- asking, questioning, inquiring
- striving for; endeavoring
- missing, lacking
- desiring
Declension
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | quaerēns | quaerentēs | quaerentia | ||
Genitive | quaerentis | quaerentium | |||
Dative | quaerentī | quaerentibus | |||
Accusative | quaerentem | quaerēns | quaerentēs quaerentīs |
quaerentia | |
Ablative | quaerente quaerentī1 |
quaerentibus | |||
Vocative | quaerēns | quaerentēs | quaerentia |
1When used purely as an adjective.
Declension
Third-declension noun (i-stem).
References
- Niermeyer, Jan Frederik (1976) “quaerens”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 877/1
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.