pugnatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of pugnō.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | pugnātus | pugnāta | pugnātum | pugnātī | pugnātae | pugnāta | |
Genitive | pugnātī | pugnātae | pugnātī | pugnātōrum | pugnātārum | pugnātōrum | |
Dative | pugnātō | pugnātae | pugnātō | pugnātīs | pugnātīs | pugnātīs | |
Accusative | pugnātum | pugnātam | pugnātum | pugnātōs | pugnātās | pugnāta | |
Ablative | pugnātō | pugnātā | pugnātō | pugnātīs | pugnātīs | pugnātīs | |
Vocative | pugnāte | pugnāta | pugnātum | pugnātī | pugnātae | pugnāta |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.