pronomen

See also: Pronomen

Czech

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈpronomɛn]
  • Rhymes: -omɛn

Noun

pronomen n

  1. (grammar, linguistics) pronoun
    Synonym: zájmeno

Declension

Further reading

  • pronomen in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
  • pronomen in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
  • pronomen in Internetová jazyková příručka

Danish

Etymology

From Latin prōnōmen.

Pronunciation

  • IPA(key): /pronoːmən/, [pʰʁ̥oˈnoːmən]

Noun

pronomen n (singular definite pronomenet, plural indefinite pronomener or pronominer)

  1. pronoun

Inflection

Synonyms

References

Dutch

Etymology

Borrowed from Latin prōnōmen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌproːˈnoː.mən/, /ˌproːˈnoː.mɛn/
  • (file)
  • Hyphenation: pro‧no‧men

Noun

pronomen n (plural pronomina)

  1. (grammar) pronoun

Latin

Etymology

From prō (instead of) + nōmen (name; in grammar: noun (sensu lato)), a calque of Ancient Greek ἀντωνυμία (antōnumía).

Pronunciation

Noun

prōnōmen n (genitive prōnōminis); third declension

  1. (grammar) pronoun

Declension

Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem).

Case Singular Plural
Nominative prōnōmen prōnōmina
Genitive prōnōminis prōnōminum
Dative prōnōminī prōnōminibus
Accusative prōnōmen prōnōmina
Ablative prōnōmine prōnōminibus
Vocative prōnōmen prōnōmina

Hyponyms

  • pronomen substantivum, pronomen adjectivum (= substantival pronoun, adjectival pronoun)
  • pronomen demonstrativum, pronomen determinativum, pronomen improprium, pronomen indefinitum, pronomen interrogativum, pronomen personale, pronomen possessivum, pronomen reciprocum, pronomem reflexivum, pronomen relativum
  • prōnōminālis
  • prōnōminātiō
  • prōnōminō

References

Norwegian Bokmål

Etymology

From Latin prōnōmen.

Noun

pronomen n (definite singular pronomenet, indefinite plural pronomen or pronomener, definite plural pronomena or pronomenene)

  1. (grammar) a pronoun

Derived terms

References

Norwegian Nynorsk

Etymology

From Latin prōnōmen.

Noun

pronomen n (definite singular pronomenet, indefinite plural pronomen, definite plural pronomena)

  1. (grammar) a pronoun

References

Swedish

Etymology

From Latin prōnōmen, from pro- + nomen, a calque of Ancient Greek ἀντωνυμία (antōnumía).

Noun

pronomen n

  1. a pronoun

Declension

Declension of pronomen 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative pronomen pronomenet pronomen, pronomina pronomenen, pronomina
Genitive pronomens pronomenets pronomens pronomenens

Hyponyms

Descendants

  • Ingrian: pronomina
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.