praeseco

Latin

Etymology

From prae- +‎ seco.

Pronunciation

(Classical) IPA^(key): /ˈprae̯.se.koː/, [ˈpräe̯s̠ɛkoː]

(modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): /ˈpre.se.ko/, [ˈprɛːs̬eko]

Verb

praesecō (present infinitive praesecāre, perfect active praesecuī, supine praesectum or praesecātum); first conjugation

to cut off in front

Conjugation

Conjugation of praesecō (first conjugation)
indicative		singular			plural
indicative		first	second	third	first	second	third
active	present	praesecō	praesecās	praesecat	praesecāmus	praesecātis	praesecant
	imperfect	praesecābam	praesecābās	praesecābat	praesecābāmus	praesecābātis	praesecābant
	future	praesecābō	praesecābis	praesecābit	praesecābimus	praesecābitis	praesecābunt
	perfect	praesecuī	praesecuistī	praesecuit	praesecuimus	praesecuistis	praesecuērunt, praesecuēre
	pluperfect	praesecueram	praesecuerās	praesecuerat	praesecuerāmus	praesecuerātis	praesecuerant
	future perfect	praesecuerō	praesecueris	praesecuerit	praesecuerimus	praesecueritis	praesecuerint
passive	present	praesecor	praesecāris, praesecāre	praesecātur	praesecāmur	praesecāminī	praesecantur
	imperfect	praesecābar	praesecābāris, praesecābāre	praesecābātur	praesecābāmur	praesecābāminī	praesecābantur
	future	praesecābor	praesecāberis, praesecābere	praesecābitur	praesecābimur	praesecābiminī	praesecābuntur
	perfect	praesectus or praesecātus + present active indicative of sum
	pluperfect	praesectus or praesecātus + imperfect active indicative of sum
	future perfect	praesectus or praesecātus + future active indicative of sum
subjunctive		singular			plural
subjunctive		first	second	third	first	second	third
active	present	praesecem	praesecēs	praesecet	praesecēmus	praesecētis	praesecent
	imperfect	praesecārem	praesecārēs	praesecāret	praesecārēmus	praesecārētis	praesecārent
	perfect	praesecuerim	praesecuerīs	praesecuerit	praesecuerīmus	praesecuerītis	praesecuerint
	pluperfect	praesecuissem	praesecuissēs	praesecuisset	praesecuissēmus	praesecuissētis	praesecuissent
passive	present	praesecer	praesecēris, praesecēre	praesecētur	praesecēmur	praesecēminī	praesecentur
	imperfect	praesecārer	praesecārēris, praesecārēre	praesecārētur	praesecārēmur	praesecārēminī	praesecārentur
	perfect	praesectus or praesecātus + present active subjunctive of sum
	pluperfect	praesectus or praesecātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative		singular			plural
imperative		first	second	third	first	second	third
active	present	—	praesecā	—	—	praesecāte	—
active	future	—	praesecātō	praesecātō	—	praesecātōte	praesecantō
passive	present	—	praesecāre	—	—	praesecāminī	—
passive	future	—	praesecātor	praesecātor	—	—	praesecantor
non-finite forms		active			passive
non-finite forms		present	perfect	future	present	perfect	future
infinitives		praesecāre	praesecuisse	praesectūrum esse, praesecātūrum esse	praesecārī	praesectum esse, praesecātum esse	praesectum īrī, praesecātum īrī
participles		praesecāns	—	praesectūrus, praesecātūrus	—	praesectus, praesecātus	praesecandus
verbal nouns		gerund				supine
		genitive	dative	accusative	ablative	accusative	ablative
		praesecandī	praesecandō	praesecandum	praesecandō	praesectum, praesecātum	praesectū, praesecātū

Derived terms

praesegmen

References

“praeseco”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
praeseco in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.