powiernik

Polish

Etymology

From powierzyć +‎ -nik.

Pronunciation

IPA^(key): /pɔˈvjɛr.ɲik/
Audio (file)
Rhymes: -ɛrɲik
Syllabification: po‧wier‧nik

Noun

powiernik m pers (female equivalent powierniczka)

(banking) fiduciary, trustee
confidant

Declension

Declension of powiernik

	singular	plural
nominative	powiernik	powiernicy/powierniki (deprecative)
genitive	powiernika	powierników
dative	powiernikowi	powiernikom
accusative	powiernika	powierników
instrumental	powiernikiem	powiernikami
locative	powierniku	powiernikach
vocative	powierniku	powiernicy

Derived terms

adjective

powierniczy

noun

powiernictwo

Related terms

verbs

Further reading

powiernik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
powiernik in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.