pomocnik

From pomoc +‎ -nik. First attested in the end of the 14th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔmɔt͡sniːk/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɔmɔt͡snik/

pomocnik m pers (female equivalent pomocnica)

1. helper
   • 1885 [Fifteenth century], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne‎, volume III, page 180:

     Bąndz my pomocznikiem w moych *potrebach esto mihi socius in negotio!

     [Bądź mi pomocnikiem w moich potrzebach esto mihi socius in negotio!]

• Polish: pomocnik

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “pomocnik”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish pomocnik. By surface analysis, pomoc +‎ -nik.

• IPA^(key): /pɔˈmɔt͡s.ɲik/
• (Middle Polish) IPA^(key): /pɔˈmɔt͡s.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔt͡sɲik
• Syllabification: po‧moc‧nik

pomocnik m pers (female equivalent pomocnica or pomocniczka)

1. helper, aid, assistant, facilitator

   Synonyms: (Middle Polish) adiunkt, (Middle Polish) adiutant, asystent, (obsolete) pomagacz, pomagier

2. (soccer) midfielder
3. (obsolete) guardian, protector

   Synonyms: opiekun, protektor

pomocnik m inan

1. (archaic) type of dresser

   Hypernym: kredens

• pomocnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pomocnik in Polish dictionaries at PWN
• “POMOCNIK”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2011 September 6
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “pomocnik”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “pomocnik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “pomocnik”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 4, Warsaw, page 572
• pomocnik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego