ploegen

Dutch

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈplu.ɣə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: ploe‧gen
  • Rhymes: -uɣən

Etymology 1

From Middle Dutch ploegen. Equivalent to ploeg +‎ -en.

Verb

ploegen

  1. to plough
    De boer ploegt het veld voor het zaaien van de gewassen.
    The farmer ploughs the field before sowing the crops.
    Het paard ploegde de akker om de grond klaar te maken voor het planten.
    The horse ploughed the field to prepare the soil for planting.
    In het voorjaar ploegen de boeren vaak hun land om het voor te bereiden op het nieuwe seizoen.
    In spring, farmers often plough their land to prepare it for the new season.
Inflection
Conjugation of ploegen (weak)
infinitive ploegen
past singular ploegde
past participle geploegd
infinitive ploegen
gerund ploegen n
present tense past tense
1st person singular ploegploegde
2nd person sing. (jij) ploegtploegde
2nd person sing. (u) ploegtploegde
2nd person sing. (gij) ploegtploegde
3rd person singular ploegtploegde
plural ploegenploegden
subjunctive sing.1 ploegeploegde
subjunctive plur.1 ploegenploegden
imperative sing. ploeg
imperative plur.1 ploegt
participles ploegendgeploegd
1) Archaic.
Derived terms
  • aanploegen
  • afploegen
  • beploegen
  • doorploegen
  • inploegen
  • losploegen
  • omploegen
  • onderploegen
  • opploegen
  • terugploegen
  • uitploegen
Descendants
  • Jersey Dutch: pluge
  • → Papiamentu: plu, plug, ploeg

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

ploegen

  1. plural of ploeg

Anagrams

Middle Dutch

Etymology

From ploech +‎ -en.

Verb

ploegen

  1. to plough

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

Further reading

West Frisian

Noun

ploegen

  1. plural of ploege

Noun

ploegen

  1. plural of ploech
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.