pirateren

Dutch

Etymology

Borrowed from French pirater or from piraat + -eren.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌpi.raːˈteː.rə(n)/
  • Hyphenation: pi‧ra‧te‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

pirateren

  1. (intransitive, transitive) to pirate (to steal or plunder ships) [from 17th c.]
  2. (transitive) to pirate (to replicate or acquire illegal copies)

Inflection

Inflection of pirateren (weak)
infinitive pirateren
past singular pirateerde
past participle gepirateerd
infinitive pirateren
gerund pirateren n
present tense past tense
1st person singular pirateerpirateerde
2nd person sing. (jij) pirateertpirateerde
2nd person sing. (u) pirateertpirateerde
2nd person sing. (gij) pirateertpirateerde
3rd person singular pirateertpirateerde
plural piraterenpirateerden
subjunctive sing.1 piraterepirateerde
subjunctive plur.1 piraterenpirateerden
imperative sing. pirateer
imperative plur.1 pirateert
participles piraterendgepirateerd
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.