perfinitio

Latin

Etymology

Probably per- (completely) + fīnītiō (a determining”, “an assigning).

Pronunciation

Noun

perfīnītiō f (genitive perfīnītiōnis); third declension

  1. (Medieval Latin, law) a judgment, ruling, decision
    • 741–9, Lex Baiwariorum (1926), title XII, head viiii, pages 4034:
      Emunda territorium meum usque ad legis perfinitionem.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative perfīnītiō perfīnītiōnēs
Genitive perfīnītiōnis perfīnītiōnum
Dative perfīnītiōnī perfīnītiōnibus
Accusative perfīnītiōnem perfīnītiōnēs
Ablative perfīnītiōne perfīnītiōnibus
Vocative perfīnītiō perfīnītiōnēs

Synonyms

Descendants

  • Middle French: perfinition

References

  • Charles du Fresne et al., Gloſſarium ad Scriptores Mediæ et Infimæ Latinitatis (a new edition, richer and enlarged), volume V (1734), column 385, “ Perfinitio
  • Jan Frederik Niermeyer, Mediae Latinitatis Lexicon Minus : Lexique Latin Médiéval–Français/Anglais : A Medieval Latin–French/English Dictionary, fascicle I (1976), page 788/1, “perfinitio”
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.