perdocens

Latin

Etymology

Present participle of perdoceō.

Participle

perdocēns m or f or n (genitive perdocentis); third declension

  1. instructing

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative perdocēns perdocēns perdocentēs perdocentia
Genitive perdocentis perdocentis perdocentium perdocentium
Dative perdocentī perdocentī perdocentibus perdocentibus
Accusative perdocentem perdocēns perdocentēs, perdocentīs perdocentia
Ablative perdocente, perdocentī1 perdocente, perdocentī1 perdocentibus perdocentibus
Vocative perdocēns perdocēns perdocentēs perdocentia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.