pandatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of pandō.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | pandātus | pandāta | pandātum | pandātī | pandātae | pandāta | |
Genitive | pandātī | pandātae | pandātī | pandātōrum | pandātārum | pandātōrum | |
Dative | pandātō | pandātae | pandātō | pandātīs | pandātīs | pandātīs | |
Accusative | pandātum | pandātam | pandātum | pandātōs | pandātās | pandāta | |
Ablative | pandātō | pandātā | pandātō | pandātīs | pandātīs | pandātīs | |
Vocative | pandāte | pandāta | pandātum | pandātī | pandātae | pandāta |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.