owoc

See also: ôwoc

Polish

owoce agrestu

kiść kulinarnych owoców

Etymology

Back-formation from owoce, from Proto-Slavic *ovoťe. Compare liść.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈɔ.vɔt͡s/
Audio (file)
Rhymes: -ɔvɔt͡s
Syllabification: o‧woc

Noun

owoc m inan (diminutive owocek)

fruit (part of plant)
Synonym: frukt
fruit (food)
Synonym: frukt
(figuratively) fruit (positive end result or reward of labour or effort)
Synonym: frukt

Declension

Declension of owoc

	singular	plural
nominative	owoc	owoce
genitive	owocu	owoców
dative	owocowi	owocom
accusative	owoc	owoce
instrumental	owocem	owocami
locative	owocu	owocach
vocative	owocu	owoce

Derived terms

adjectives

bezowocny
bezowocowy
owocarski
owocny
owocodajny
owoconośny
owocorodny
owocowo-warzywny
owocowy
owocożerny
warzywno-owocowy

adverbs

bezowocnie
owocnie
owocodajnie
owoconośnie
owocowo

nouns

bezowocność
cukier owocowy
muszka owocowa
owocarka
owocarnia
owocarstwo
owocarz
owocek
owocnia
owocnica
owocnik
owocność
owocobranie
owocodajność
owocolistek
owocostan
owocowanie
owocowiec
owocowość
owocoznawstwo
owocożer
owocożerność
owocówka
zaowocowanie

verbs

Further reading

owoc in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
owoc in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.