ophogen

Dutch

From hoog (“high”) +‎ op- -en.

ophogen

to raise, make higher
We moeten het land ophogen om overstromingen te voorkomen. ― We need to raise the land to prevent flooding.

Hij heeft de stoel opgehoogd met wat kussens. ― He made the chair higher with some cushions.

Inflection of ophogen (weak, separable)
infinitive	ophogen
past singular	hoogde op
past participle	opgehoogd
infinitive	ophogen
gerund	ophogen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hoog op	hoogde op	ophoog	ophoogde
2nd person sing. (jij)	hoogt op	hoogde op	ophoogt	ophoogde
2nd person sing. (u)	hoogt op	hoogde op	ophoogt	ophoogde
2nd person sing. (gij)	hoogt op	hoogde op	ophoogt	ophoogde
3rd person singular	hoogt op	hoogde op	ophoogt	ophoogde
plural	hogen op	hoogden op	ophogen	ophoogden

subjunctive sing.¹	hoge op	hoogde op	ophoge	ophoogde
subjunctive plur.¹	hogen op	hoogden op	ophogen	ophoogden

imperative sing.	hoog op
imperative plur.¹	hoogt op

participles	ophogend	opgehoogd
¹⁾ Archaic.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.