opbrengen

Dutch

Etymology

op +‎ brengen

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɔpˌbrɛŋə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: op‧bren‧gen

Verb

opbrengen

  1. to yield, to produce
  2. to afford the energy or capacity for

Inflection
Inflection of opbrengen (weak with past in -cht, separable)
infinitive opbrengen
past singular bracht op
past participle opgebracht
infinitive opbrengen
gerund opbrengen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular breng opbracht opopbrengopbracht
2nd person sing. (jij) brengt opbracht opopbrengtopbracht
2nd person sing. (u) brengt opbracht opopbrengtopbracht
2nd person sing. (gij) brengt opbracht opopbrengtopbracht
3rd person singular brengt opbracht opopbrengtopbracht
plural brengen opbrachten opopbrengenopbrachten
subjunctive sing.1 brenge opbrachte opopbrengeopbrachte
subjunctive plur.1 brengen opbrachten opopbrengenopbrachten
imperative sing. breng op
imperative plur.1 brengt op
participles opbrengendopgebracht
1) Archaic.

Derived terms

Descendants
  • Negerhollands: breng op

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.