ontwijzen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch ontwisen. Equivalent to ont- + wijzen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌɔntˈʋɛi̯zə(n)/
- Hyphenation: ont‧wij‧zen
- Rhymes: -ɛi̯zən
Inflection
| Inflection of ontwijzen (strong class 1, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontwijzen | |||
| past singular | ontwees | |||
| past participle | ontwezen | |||
| infinitive | ontwijzen | |||
| gerund | ontwijzen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontwijs | ontwees | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontwijst | ontwees | ||
| 2nd person sing. (u) | ontwijst | ontwees | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontwijst | ontweest | ||
| 3rd person singular | ontwijst | ontwees | ||
| plural | ontwijzen | ontwezen | ||
| subjunctive sing.1 | ontwijze | ontweze | ||
| subjunctive plur.1 | ontwijzen | ontwezen | ||
| imperative sing. | ontwijs | |||
| imperative plur.1 | ontwijst | |||
| participles | ontwijzend | ontwezen | ||
| 1) Archaic. | ||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.