oboriens
Latin
Etymology
Present participle of oborior.
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | oboriēns | oboriēns | oborientēs | oborientia | |
Genitive | oborientis | oborientis | oborientium | oborientium | |
Dative | oborientī | oborientī | oborientibus | oborientibus | |
Accusative | oborientem | oboriēns | oborientēs, oborientīs | oborientia | |
Ablative | oboriente, oborientī1 | oboriente, oborientī1 | oborientibus | oborientibus | |
Vocative | oboriēns | oboriēns | oborientēs | oborientia |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.