neminis
Latin
Pronoun
nēminis m or f sg
- genitive of nēmō
- c. 165 BCE – 103 BCE, Gaius Lucilius, Saturae fragmenta 30.1010:
- neminis ingenio tantum confidere oportet
- c. 2nd century, Sextus Pompeius Festus, De Verborum Significatione 162:
- Neminis genitivo casu Cato usus est: "et quis diceret cum sit neminis." Idem de aedilibus vitio creatis: "neminisque . . . Ennius Erectheo: "lapideo sunt corde multi, quos non miseret neminis." Nemo compositum videtur ex ne, et homo: quod confirmatur magis, quia in persona semper ponitur, nec pluraliter formari solet, quia intellegitur pro nullo.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.