narzecze

Polish

Etymology

Borrowed from Russian наре́чие (naréčije), from Proto-Slavic *narěčьje. By surface analysis, na- +‎ rzec +‎ -e.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈʐɛ.t͡ʂɛ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛt͡ʂɛ
  • Syllabification: na‧rze‧cze

Noun

narzecze n

  1. (often literary) language, lingo, vernacular, idiom
    Synonyms: mowa, język
  2. (linguistics, rare) dialect, vernacular
    Synonyms: dialekt, gwara

Declension
Declension of narzecze
singular plural
nominative narzecze narzecza
genitive narzecza narzeczy
dative narzeczu narzeczom
accusative narzecze narzecza
instrumental narzeczem narzeczami
locative narzeczu narzeczach
vocative narzecze narzecza

Further reading
  • narzecze in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • narzecze in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.