mondata

Hungarian

Etymology

mondat + -a (possessive suffix)

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈmondɒtɒ]
  • Hyphenation: mon‧da‧ta

Noun

mondata

  1. third-person singular single-possession possessive of mondat

Declension

Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
singular plural
nominative mondata
accusative mondatát
dative mondatának
instrumental mondatával
causal-final mondatáért
translative mondatává
terminative mondatáig
essive-formal mondataként
essive-modal mondatául
inessive mondatában
superessive mondatán
adessive mondatánál
illative mondatába
sublative mondatára
allative mondatához
elative mondatából
delative mondatáról
ablative mondatától
non-attributive
possessive - singular
mondatáé
non-attributive
possessive - plural
mondatáéi

Italian

Participle

mondata f sg

  1. feminine singular of mondato

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.