megalakult

Hungarian

Etymology

megalakul + -t

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈmɛɡɒlɒkult]
  • Hyphenation: meg‧ala‧kult

Verb

megalakult

  1. third-person singular indicative past indefinite of megalakul

Participle

megalakult

  1. past participle of megalakul

Declension

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative megalakult megalakultak
accusative megalakultat megalakultakat
dative megalakultnak megalakultaknak
instrumental megalakulttal megalakultakkal
causal-final megalakultért megalakultakért
translative megalakulttá megalakultakká
terminative megalakultig megalakultakig
essive-formal megalakultként megalakultakként
essive-modal
inessive megalakultban megalakultakban
superessive megalakulton megalakultakon
adessive megalakultnál megalakultaknál
illative megalakultba megalakultakba
sublative megalakultra megalakultakra
allative megalakulthoz megalakultakhoz
elative megalakultból megalakultakból
delative megalakultról megalakultakról
ablative megalakulttól megalakultaktól
non-attributive
possessive - singular
megalakulté megalakultaké
non-attributive
possessive - plural
megalakultéi megalakultakéi
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.