meang
Irish
Etymology 1
From Old Irish meng (“wile, ruse; guile, craft”), from Proto-Celtic *mengâ, of uncertain ultimate origin, but possibly related to Ancient Greek μάγγανον (mánganon, “charm”), borrowed into Latin mango (“dealer”).
Declension
Declension of meang
Second declension
Bare forms
|
Forms with the definite article
|
Derived terms
- meangach (“deceitful”)
- meangaire (“deceitful person”)
Related terms
- meangadh (“smile”)
- meangán (“wile”)
Etymology 2
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Verb
meang (present analytic meangann, future analytic meangfaidh, verbal noun meangadh, past participle meangtha)
Conjugation
conjugation of meang (first conjugation – A)
singular | plural | relative | autonomous | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||
indicative | present | meangaim | meangann tú; meangair† |
meangann sé, sí | meangaimid | meangann sibh | meangann siad; meangaid† |
a mheangann; a mheangas / a meangann*; a meangas* |
meangtar |
past | mheang mé; mheangas | mheang tú; mheangais | mheang sé, sí | mheangamar; mheang muid | mheang sibh; mheangabhair | mheang siad; mheangadar | a mheang / ar mheang* |
meangadh | |
past habitual | mheangainn / meangainn‡‡ | mheangtá / meangtᇇ | mheangadh sé, sí / meangadh sé, s퇇 | mheangaimis; mheangadh muid / meangaimis‡‡; meangadh muid‡‡ | mheangadh sibh / meangadh sibh‡‡ | mheangaidís; mheangadh siad / meangaidís‡‡; meangadh siad‡‡ | a mheangadh / a meangadh* |
mheangtaí / meangta퇇 | |
future | meangfaidh mé; meangfad |
meangfaidh tú; meangfair† |
meangfaidh sé, sí | meangfaimid; meangfaidh muid |
meangfaidh sibh | meangfaidh siad; meangfaid† |
a mheangfaidh; a mheangfas / a meangfaidh*; a meangfas* |
meangfar | |
conditional | mheangfainn / meangfainn‡‡ | mheangfá / meangfᇇ | mheangfadh sé, sí / meangfadh sé, s퇇 | mheangfaimis; mheangfadh muid / meangfaimis‡‡; meangfadh muid‡‡ | mheangfadh sibh / meangfadh sibh‡‡ | mheangfaidís; mheangfadh siad / meangfaidís‡‡; meangfadh siad‡‡ | a mheangfadh / a meangfadh* |
mheangfaí / meangfa퇇 | |
subjunctive | present | go meanga mé; go meangad† |
go meanga tú; go meangair† |
go meanga sé, sí | go meangaimid; go meanga muid |
go meanga sibh | go meanga siad; go meangaid† |
— | go meangtar |
past | dá meangainn | dá meangtá | dá meangadh sé, sí | dá meangaimis; dá meangadh muid |
dá meangadh sibh | dá meangaidís; dá meangadh siad |
— | dá meangtaí | |
imperative | meangaim | meang | meangadh sé, sí | meangaimis | meangaigí; meangaidh† |
meangaidís | — | meangtar | |
verbal noun | meangadh | ||||||||
past participle | meangtha |
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis
Synonyms
- (prune): sciot
Mutation
Irish mutation | ||
---|---|---|
Radical | Lenition | Eclipsis |
meang | mheang | not applicable |
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs. |
References
- Ó Dónaill, Niall (1977) “meang”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
- MacBain, Alexander, Mackay, Eneas (1911) “meang”, in An Etymological Dictionary of the Gaelic Language, Stirling, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.