maumo

Latin

Etymology

Onomatopoeic.

Pronunciation

Verb

maumō first-singular present indicative (present infinitive maumāre, perfect active maumāvī); first conjugation, no passive, no supine stem

  1. to meow

Conjugation

   Conjugation of maumō (first conjugation, no supine stem, active only)
indicative singular plural
first second third first second third
active present maumō maumās maumat maumāmus maumātis maumant
imperfect maumābam maumābās maumābat maumābāmus maumābātis maumābant
future maumābō maumābis maumābit maumābimus maumābitis maumābunt
perfect maumāvī maumāvistī maumāvit maumāvimus maumāvistis maumāvērunt,
maumāvēre
pluperfect maumāveram maumāverās maumāverat maumāverāmus maumāverātis maumāverant
future perfect maumāverō maumāveris maumāverit maumāverimus maumāveritis maumāverint
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present maumem maumēs maumet maumēmus maumētis maument
imperfect maumārem maumārēs maumāret maumārēmus maumārētis maumārent
perfect maumāverim maumāverīs maumāverit maumāverīmus maumāverītis maumāverint
pluperfect maumāvissem maumāvissēs maumāvisset maumāvissēmus maumāvissētis maumāvissent
imperative singular plural
first second third first second third
active present maumā maumāte
future maumātō maumātō maumātōte maumantō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives maumāre maumāvisse
participles maumāns
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
maumandī maumandō maumandum maumandō
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.