manatus
See also: Manatus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /maˈnaː.tus/, [mäˈnäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /maˈna.tus/, [mäˈnäːt̪us]
Noun
manātus m (genitive manātī); second declension
- (New Latin) sea cow; dugong or manatee
- 1705, R. P. Geo. Jos. Camelli ad D. Jacobum Petiver, "De Piscibus Moluscis & Crustaceis Philippensibus", Philosophical Transactions, No. 302, page "2069"
- Duyong Indorum, Peje mulier Hyſpanorum, Haybe Sinarum, eſt Manatus Cluſii, & aliorum.
- (please add an English translation of this quotation)
- 1705, R. P. Geo. Jos. Camelli ad D. Jacobum Petiver, "De Piscibus Moluscis & Crustaceis Philippensibus", Philosophical Transactions, No. 302, page "2069"
Declension
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | manātus | manātī |
Genitive | manātī | manātōrum |
Dative | manātō | manātīs |
Accusative | manātum | manātōs |
Ablative | manātō | manātīs |
Vocative | manāte | manātī |
Descendants
- Translingual: Manatus (now Trichechus)
References
- manatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.