kolokacja

Polish

Etymology

Borrowed from French collocation, from Latin collocātiō.

Pronunciation
  • IPA(key): /kɔ.lɔˈkat͡s.ja/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: ko‧lo‧kac‧ja

Noun

kolokacja f

  1. (linguistics) collocation (grouping or juxtaposition of words that commonly occur together)
  2. (computing) co-location (service allowing multiple customers to locate and connect gear)
    Synonym: hoteling

Declension
Declension of kolokacja
singular plural
nominative kolokacja kolokacje
genitive kolokacji kolokacji/kolokacyj (archaic)
dative kolokacji kolokacjom
accusative kolokację kolokacje
instrumental kolokacją kolokacjami
locative kolokacji kolokacjach
vocative kolokacjo kolokacje

Derived terms
adjective
  • kolokacyjny
verb
  • kolokować
adjective
  • kolokatorski
nouns
  • kolokator
  • kolokatorka

Further reading
  • kolokacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kolokacja in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.