klivi

Esperanto

Etymology

Of Germanic origin; related to Dutch klieven and German klieben.

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈklivi]
  • Rhymes: -ivi
  • Hyphenation: kli‧vi

Verb

klivi (present klivas, past klivis, future klivos, conditional klivus, volitive klivu)

  1. (transitive, mineralogy) to cleave, to split
    klivi kristalon, ardezon ― cleave a crystal, a slate

Conjugation
Conjugation of klivi
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense klivas klivis klivos
active participle klivanta klivantaj klivinta klivintaj klivonta klivontaj
acc. klivantan klivantajn klivintan klivintajn klivontan klivontajn
passive participle klivata klivataj klivita klivitaj klivota klivotaj
acc. klivatan klivatajn klivitan klivitajn klivotan klivotajn
nominal active participle klivanto klivantoj klivinto klivintoj klivonto klivontoj
acc. klivanton klivantojn klivinton klivintojn klivonton klivontojn
nominal passive participle klivato klivatoj klivito klivitoj klivoto klivotoj
acc. klivaton klivatojn kliviton klivitojn klivoton klivotojn
adverbial active participle klivante klivinte klivonte
adverbial passive participle klivate klivite klivote
infinitive klivi imperative klivu conditional klivus

Derived terms
  • klivo

Norwegian Nynorsk

Verb

klivi

  1. (non-standard since 2012) past participle of kliva
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.