kavaliri

Esperanto

Etymology

From kavaliro (“knight”, noun) +‎ -i (verbal suffix).

Pronunciation
  • IPA(key): [kavaˈliri]
  • Rhymes: -iri
  • Hyphenation: ka‧va‧li‧ri

Verb

kavaliri (present kavaliras, past kavaliris, future kavaliros, conditional kavalirus, volitive kavaliru)

  1. (transitive) to knight

Conjugation
Conjugation of kavaliri
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense kavaliras kavaliris kavaliros
active participle kavaliranta kavalirantaj kavalirinta kavalirintaj kavalironta kavalirontaj
acc. kavalirantan kavalirantajn kavalirintan kavalirintajn kavalirontan kavalirontajn
passive participle kavalirata kavalirataj kavalirita kavaliritaj kavalirota kavalirotaj
acc. kavaliratan kavaliratajn kavaliritan kavaliritajn kavalirotan kavalirotajn
nominal active participle kavaliranto kavalirantoj kavalirinto kavalirintoj kavalironto kavalirontoj
acc. kavaliranton kavalirantojn kavalirinton kavalirintojn kavalironton kavalirontojn
nominal passive participle kavalirato kavaliratoj kavalirito kavaliritoj kavaliroto kavalirotoj
acc. kavaliraton kavaliratojn kavaliriton kavaliritojn kavaliroton kavalirotojn
adverbial active participle kavalirante kavalirinte kavalironte
adverbial passive participle kavalirate kavalirite kavalirote
infinitive kavaliri imperative kavaliru conditional kavalirus
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.