kanout
Czech
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *kapnǫti.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkanou̯t]
- Hyphenation: ka‧nout
Verb
kanout impf
Conjugation
Conjugation
Infinitive | kanout, kanouti | Active adjective | kanoucí |
---|---|---|---|
Verbal noun | — | Passive adjective | — |
Present forms | indicative | imperative | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
1st person | kanu | kaneme | — | kaňme |
2nd person | kaneš | kanete | kaň | kaňte |
3rd person | kane | kanou | — | — |
The future tense: a combination of a future form of být + infinitive kanout. |
Participles | Past participles | Passive participles | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
masculine animate | kanul | kanuli | kanut | kanuti |
masculine inanimate | kanuly | kanuty | ||
feminine | kanula | kanuta | ||
neuter | kanulo | kanula | kanuto | kanuta |
Transgressives | present | past |
---|---|---|
masculine singular | kana | — |
feminine + neuter singular | kanouc | — |
plural | kanouce | — |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.