jaagan
Cimbrian
Etymology
From Middle High German jagen, from Old High German jagōn, from Proto-West Germanic *jagōn. Cognate with German jagen.
Verb
jaagan (third-person singular present indicative jaaghet, past participle gajaaghet, auxiliary haban)
- (Sette Comuni) to hunt
Conjugation
Conjugation of jaagan
infinitive | jaagan | ||||
---|---|---|---|---|---|
present participle | jaaganten | ||||
past participle | gajaaghet | ||||
auxiliary | haban | ||||
indicative | subjunctive | ||||
present | ich jaaghe | bar jaagan | i | ich jaaghe | bar jaagan |
du jaaghest | iart jaaghet | du jaaghest | iart jaaghet | ||
ear jaaghet | ze jaaghent | ear jaaghe | ze jaagan | ||
preterite (composed) |
ich han gajaaghet | bar haban gajaaghet | ii | ich jaagate | bar jaagatan |
du hast gajaaghet | iart habet gajaaghet | du jaagatest | iart jaagatet | ||
ear hat gajaaghet | ze habent gajaaghet | ear jaagate | ze jaagatan | ||
imperative | — | jaagabar | |||
jaag (du) | jaaghet (iart) | ||||
jaaghe (ear) | jaagan (ze) |
Derived terms
Further reading
- “jaagan” in Martalar, Umberto Martello, Bellotto, Alfonso (1974) Dizionario della lingua Cimbra dei Sette Communi vicentini, 1st edition, Roana, Italy: Instituto di Cultura Cimbra A. Dal Pozzo
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.