invidus
Latin
Etymology
From invideō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈin.u̯i.dus/, [ˈɪnu̯ɪd̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈin.vi.dus/, [ˈiɱvid̪us]
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | invidus | invida | invidum | invidī | invidae | invida | |
Genitive | invidī | invidae | invidī | invidōrum | invidārum | invidōrum | |
Dative | invidō | invidō | invidīs | ||||
Accusative | invidum | invidam | invidum | invidōs | invidās | invida | |
Ablative | invidō | invidā | invidō | invidīs | |||
Vocative | invide | invida | invidum | invidī | invidae | invida |
Descendants
- → Portuguese: ínvido
References
- “invidus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “invidus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- invidus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.