inquirens
Latin
Etymology
Present participle of inquīrō.
Participle
inquīrēns m, f, n (genitive inquīrentis); third declension
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | inquīrēns | inquīrēns | inquīrentēs | inquīrentia | |
Genitive | inquīrentis | inquīrentis | inquīrentium | inquīrentium | |
Dative | inquīrentī | inquīrentī | inquīrentibus | inquīrentibus | |
Accusative | inquīrentem | inquīrēns | inquīrentēs | inquīrentia | |
Ablative | inquīrentī | inquīrentī | inquīrentibus | inquīrentibus | |
Vocative | inquīrēns | inquīrēns | inquīrentēs | inquīrentia |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.