inoblitus

Latin

Etymology

in- (un-) + oblītus (disregarded)

Pronunciation

Adjective

inoblītus (feminine inoblīta, neuter inoblītum); first/second-declension adjective

  1. mindful, not forgetful
    • 12 CE – 13 CE, Ovid, Epistulae ex Ponto 4.37:
      Seu tamen effectus habitura est gratia, seu me / dura iubet gelido Parca sub axe mori, / semper inoblita repetam tua munera mente / et mea me tellus audiet esse tuum.

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative inoblītus inoblīta inoblītum inoblītī inoblītae inoblīta
Genitive inoblītī inoblītae inoblītī inoblītōrum inoblītārum inoblītōrum
Dative inoblītō inoblītō inoblītīs
Accusative inoblītum inoblītam inoblītum inoblītōs inoblītās inoblīta
Ablative inoblītō inoblītā inoblītō inoblītīs
Vocative inoblīte inoblīta inoblītum inoblītī inoblītae inoblīta

References

  • inoblitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • inoblitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.