innuptus
Latin
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | innū̆ptus | innū̆pta | innū̆ptum | innū̆ptī | innū̆ptae | innū̆pta | |
Genitive | innū̆ptī | innū̆ptae | innū̆ptī | innū̆ptōrum | innū̆ptārum | innū̆ptōrum | |
Dative | innū̆ptō | innū̆ptō | innū̆ptīs | ||||
Accusative | innū̆ptum | innū̆ptam | innū̆ptum | innū̆ptōs | innū̆ptās | innū̆pta | |
Ablative | innū̆ptō | innū̆ptā | innū̆ptō | innū̆ptīs | |||
Vocative | innū̆pte | innū̆pta | innū̆ptum | innū̆ptī | innū̆ptae | innū̆pta |
Etymology 2
Perfect passive participle of innūbō.
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | innū̆ptus | innū̆pta | innū̆ptum | innū̆ptī | innū̆ptae | innū̆pta | |
Genitive | innū̆ptī | innū̆ptae | innū̆ptī | innū̆ptōrum | innū̆ptārum | innū̆ptōrum | |
Dative | innū̆ptō | innū̆ptō | innū̆ptīs | ||||
Accusative | innū̆ptum | innū̆ptam | innū̆ptum | innū̆ptōs | innū̆ptās | innū̆pta | |
Ablative | innū̆ptō | innū̆ptā | innū̆ptō | innū̆ptīs | |||
Vocative | innū̆pte | innū̆pta | innū̆ptum | innū̆ptī | innū̆ptae | innū̆pta |
References
- “innuptus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “innuptus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- innuptus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- innuptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.