infitiandus
Latin
Participle
īnfitiandus m (feminine īnfitianda, neuter īnfitiandum); first/second declension
- which is to be denied
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | īnfitiandus | īnfitianda | īnfitiandum | īnfitiandī | īnfitiandae | īnfitianda | |
Genitive | īnfitiandī | īnfitiandae | īnfitiandī | īnfitiandōrum | īnfitiandārum | īnfitiandōrum | |
Dative | īnfitiandō | īnfitiandae | īnfitiandō | īnfitiandīs | īnfitiandīs | īnfitiandīs | |
Accusative | īnfitiandum | īnfitiandam | īnfitiandum | īnfitiandōs | īnfitiandās | īnfitianda | |
Ablative | īnfitiandō | īnfitiandā | īnfitiandō | īnfitiandīs | īnfitiandīs | īnfitiandīs | |
Vocative | īnfitiande | īnfitianda | īnfitiandum | īnfitiandī | īnfitiandae | īnfitianda |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.