indigito
Latin
Alternative forms
Etymology
From indiges (plural indigetes), an epithet of uncertain meaning used for some Roman deities.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /inˈdi.ɡi.toː/, [ɪn̪ˈd̪ɪɡɪt̪oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /inˈdi.d͡ʒi.to/, [in̪ˈd̪iːd͡ʒit̪o]
Verb
indigitō (present infinitive indigitāre, perfect active indigitāvī, supine indigitātum); first conjugation
Conjugation
Conjugation of indigitō (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | indigitō | indigitās | indigitat | indigitāmus | indigitātis | indigitant |
imperfect | indigitābam | indigitābās | indigitābat | indigitābāmus | indigitābātis | indigitābant | |
future | indigitābō | indigitābis | indigitābit | indigitābimus | indigitābitis | indigitābunt | |
perfect | indigitāvī | indigitāvistī | indigitāvit | indigitāvimus | indigitāvistis | indigitāvērunt, indigitāvēre | |
pluperfect | indigitāveram | indigitāverās | indigitāverat | indigitāverāmus | indigitāverātis | indigitāverant | |
future perfect | indigitāverō | indigitāveris | indigitāverit | indigitāverimus | indigitāveritis | indigitāverint | |
passive | present | indigitor | indigitāris, indigitāre |
indigitātur | indigitāmur | indigitāminī | indigitantur |
imperfect | indigitābar | indigitābāris, indigitābāre |
indigitābātur | indigitābāmur | indigitābāminī | indigitābantur | |
future | indigitābor | indigitāberis, indigitābere |
indigitābitur | indigitābimur | indigitābiminī | indigitābuntur | |
perfect | indigitātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | indigitātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | indigitātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | indigitem | indigitēs | indigitet | indigitēmus | indigitētis | indigitent |
imperfect | indigitārem | indigitārēs | indigitāret | indigitārēmus | indigitārētis | indigitārent | |
perfect | indigitāverim | indigitāverīs | indigitāverit | indigitāverīmus | indigitāverītis | indigitāverint | |
pluperfect | indigitāvissem | indigitāvissēs | indigitāvisset | indigitāvissēmus | indigitāvissētis | indigitāvissent | |
passive | present | indigiter | indigitēris, indigitēre |
indigitētur | indigitēmur | indigitēminī | indigitentur |
imperfect | indigitārer | indigitārēris, indigitārēre |
indigitārētur | indigitārēmur | indigitārēminī | indigitārentur | |
perfect | indigitātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | indigitātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | indigitā | — | — | indigitāte | — |
future | — | indigitātō | indigitātō | — | indigitātōte | indigitantō | |
passive | present | — | indigitāre | — | — | indigitāminī | — |
future | — | indigitātor | indigitātor | — | — | indigitantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | indigitāre | indigitāvisse | indigitātūrum esse | indigitārī | indigitātum esse | indigitātum īrī | |
participles | indigitāns | — | indigitātūrus | — | indigitātus | indigitandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
indigitandī | indigitandō | indigitandum | indigitandō | indigitātum | indigitātū |
Derived terms
- indigitamenta n pl
References
- “indigito”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- indigito in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.