incenatus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.keːˈnaː.tus/, [ɪŋkeːˈnäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.t͡ʃeˈna.tus/, [in̠ʲt͡ʃeˈnäːt̪us]
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | incēnātus | incēnāta | incēnātum | incēnātī | incēnātae | incēnāta | |
Genitive | incēnātī | incēnātae | incēnātī | incēnātōrum | incēnātārum | incēnātōrum | |
Dative | incēnātō | incēnātō | incēnātīs | ||||
Accusative | incēnātum | incēnātam | incēnātum | incēnātōs | incēnātās | incēnāta | |
Ablative | incēnātō | incēnātā | incēnātō | incēnātīs | |||
Vocative | incēnāte | incēnāta | incēnātum | incēnātī | incēnātae | incēnāta |
References
- “incenatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- incenatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.