imperditus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /imˈper.di.tus/, [ɪmˈpɛrd̪ɪt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /imˈper.di.tus/, [imˈpɛrd̪it̪us]
Adjective
imperditus (feminine imperdita, neuter imperditum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | imperditus | imperdita | imperditum | imperditī | imperditae | imperdita | |
Genitive | imperditī | imperditae | imperditī | imperditōrum | imperditārum | imperditōrum | |
Dative | imperditō | imperditō | imperditīs | ||||
Accusative | imperditum | imperditam | imperditum | imperditōs | imperditās | imperdita | |
Ablative | imperditō | imperditā | imperditō | imperditīs | |||
Vocative | imperdite | imperdita | imperditum | imperditī | imperditae | imperdita |
References
- “imperditus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “imperditus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.