imperditus

Latin

Etymology

in- (un-) + perditus (destroyed)

Pronunciation

Adjective

imperditus (feminine imperdita, neuter imperditum); first/second-declension adjective

  1. not destroyed, not slain

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative imperditus imperdita imperditum imperditī imperditae imperdita
Genitive imperditī imperditae imperditī imperditōrum imperditārum imperditōrum
Dative imperditō imperditō imperditīs
Accusative imperditum imperditam imperditum imperditōs imperditās imperdita
Ablative imperditō imperditā imperditō imperditīs
Vocative imperdite imperdita imperditum imperditī imperditae imperdita

References

  • imperditus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • imperditus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.