immoratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of immoror.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | immorātus | immorāta | immorātum | immorātī | immorātae | immorāta | |
Genitive | immorātī | immorātae | immorātī | immorātōrum | immorātārum | immorātōrum | |
Dative | immorātō | immorātae | immorātō | immorātīs | immorātīs | immorātīs | |
Accusative | immorātum | immorātam | immorātum | immorātōs | immorātās | immorāta | |
Ablative | immorātō | immorātā | immorātō | immorātīs | immorātīs | immorātīs | |
Vocative | immorāte | immorāta | immorātum | immorātī | immorātae | immorāta |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.