idiota
English
Catalan
Etymology
Borrowed from Latin idiōta, from Ancient Greek ἰδιώτης (idiṓtēs, “layman”) from ἴδιος (ídios, “private”).
Derived terms
- idiotesa
Related terms
- idiòcia
Further reading
- “idiota” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “idiota”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “idiota” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “idiota” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Esperanto
Pronunciation
Audio (file)
- IPA(key): [idiˈota]
- Rhymes: -ota
- Hyphenation: i‧di‧o‧ta
Galician
Etymology
Learned borrowing from Latin idiōta, from Ancient Greek ἰδιώτης (idiṓtēs, “layman”) from ἴδιος (ídios, “private”).
Adjective
idiota m or f (plural idiotas)
Related terms
- idiocia
Further reading
- “idiota”, in Dicionario da Real Academia Galega (in Galician), A Coruña: Royal Galician Academy, since 2012
Italian
Etymology
Borrowed from Latin idiōta, from Ancient Greek ἰδιώτης (idiṓtēs, “layman”) from ἴδιος (ídios, “private”).
Pronunciation
- IPA(key): /iˈdjɔ.ta/
- Rhymes: -ɔta
- Hyphenation: i‧diò‧ta
Noun
idiota m or f by sense (masculine plural idioti, feminine plural idiote)
- (derogatory) idiot, moron, maroon, clot
Derived terms
- idiotaggine
- idiotamente
Further reading
- idiota in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Latin
Alternative forms
Etymology
From Ancient Greek ἰδιώτης (idiṓtēs, “person not involved in public affairs, layman”), from ἴδιος (ídios, “private”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /i.diˈoː.ta/, [ɪd̪iˈoːt̪ä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /i.diˈo.ta/, [id̪iˈɔːt̪ä]
Noun
idiōta m (genitive idiōtae); first declension
- (derogatory) idiot, an ignorant, uneducated or illiterate person
- (Medieval Latin) convert; conversus (lay brother)
- (Medieval Latin) private person
Usage notes
- (uneducated person): Sometimes used in a non-derogatory sense in Medieval Latin, partially influenced by a folk etymology deriving the term from idiōma, thus “one who speaks only their own language”, i.e., the vernacular and not Latin.
Declension
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | idiōta | idiōtae |
Genitive | idiōtae | idiōtārum |
Dative | idiōtae | idiōtīs |
Accusative | idiōtam | idiōtās |
Ablative | idiōtā | idiōtīs |
Vocative | idiōta | idiōtae |
Descendants
References
- “idiota”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- idiota in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- “idiota”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- a connoisseur; a specialist: (artis, artium) intellegens, peritus (opp. idiota, a layman)
- a connoisseur; a specialist: (artis, artium) intellegens, peritus (opp. idiota, a layman)
- idiota in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- R. E. Latham, D. R. Howlett, & R. K. Ashdowne, editors (1975–2013), “idiota”, in Dictionary of Medieval Latin from British Sources, London: Oxford University Press for the British Academy, →ISBN, →OCLC
- Niermeyer, Jan Frederik (1976) “idiota”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill
Latvian
Polish
Etymology
Borrowed from French idiot, from Old French idiot, from Latin idiōta, from Ancient Greek ἰδιώτης (idiṓtēs, “layman”), from ἴδιος (ídios, “private”).
Pronunciation
- IPA(key): /iˈdjɔ.ta/
Audio (file) - Rhymes: -ɔta
- Syllabification: i‧dio‧ta
Noun
idiota m pers (female equivalent idiotka)
- (derogatory) idiot
- Synonyms: see Thesaurus:głupiec
- (pathology, obsolete) person with severe mental retardation
Declension
Derived terms
Portuguese
Etymology
Borrowed from Latin idiōta, from Ancient Greek ἰδιώτης (idiṓtēs, “layman”) from ἴδιος (ídios, “private”).
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /i.d͡ʒiˈɔ.tɐ/ [i.d͡ʒɪˈɔ.tɐ], (faster pronunciation) /iˈd͡ʒjɔ.tɐ/
- (Southern Brazil) IPA(key): /i.d͡ʒiˈɔ.ta/ [i.d͡ʒɪˈɔ.ta], (faster pronunciation) /iˈd͡ʒjɔ.ta/
- (Portugal) IPA(key): /iˈdjɔ.tɐ/ [iˈðjɔ.tɐ]
- Rhymes: -ɔtɐ
- Hyphenation: i‧dio‧ta
Further reading
Spanish
Etymology
Borrowed from Latin idiōta, from Ancient Greek ἰδιώτης (idiṓtēs, “layman”) from ἴδιος (ídios, “private”).
Pronunciation
- IPA(key): /iˈdjota/ [iˈð̞jo.t̪a]
- Rhymes: -ota
- Syllabification: i‧dio‧ta
Noun
idiota m or f by sense (plural idiotas)
Usage notes
- Although in some contexts zonzo, bobo, tonto, menso, culero, tarado, idiota, imbécil, estúpido and pendejo may be synonyms, in most contexts they have a different degree of intensity, with zonzo having the mildest connotation, increasing in intensity in that rough order, to estúpido and pendejo, which have the most offensive meaning.
Derived terms
Further reading
- “idiota”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014