hak

See also: HAK, Hak, hák, and ha̍k

Albanian

Alternative forms

  • hakë
  • ah arbëresh

Etymology

Borrowed from Ottoman Turkish حق (hak, the right, justice; a right; due, share; remuneration), from Arabic حَقّ (ḥaqq, truth).[1]

Noun

hak f (plural hakë)

  1. revenge;
  2. earnings, reward;
  3. just deserts (deserved punishment);
  4. right, justice

Derived terms

  • hakmarrje

References

  1. Bufli, G., Rocchi, L. (2021) “hak”, in A historical-etymological dictionary of Turkisms in Albanian (1555–1954), Trieste: Edizioni Università di Trieste, page 183

Further reading

  • “hak”, in FGJSSH: Fjalor i gjuhës së sotme shqipe [Dictionary of the modern Albanian language] (in Albanian), 1980

Dutch

Pronunciation

  • IPA(key): /ɦɑk/
  • (file)
  • Hyphenation: hak
  • Rhymes: -ɑk

Etymology 1

From Middle Dutch hacke, from Middle Low German hakke, ultimately from Proto-Germanic *hak(k)-, perhaps related to *hakô. Cognate with German Hacke.

Noun

hak m (plural hakken, diminutive hakje n)

  1. heel of a shoe
  2. heel of a foot
    Synonym: hiel
Derived terms
Descendants
  • Afrikaans: hak
  • Caribbean Javanese: hag
  • Indonesian: hak (heel of a shoe)

Etymology 2

From Middle Dutch hac, from Proto-West Germanic *hakkōn.

Noun

hak m (plural hakken, diminutive hakje n)

  1. hoe (agricultural tool, gardening tool)

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

hak

  1. inflection of hakken:
    1. first-person singular present indicative
    2. imperative

German

Pronunciation

  • (file)
  • Rhymes: -aːk

Verb

hak

  1. singular imperative of haken
  2. (colloquial) first-person singular present of haken

Icelandic

Etymology

From Old Norse haki, from Proto-Germanic *hakô.

Pronunciation

  • IPA(key): /haːk/
    Rhymes: -aːk

Noun

hak n (genitive singular haks, nominative plural hök)

  1. a small hook or barb

Declension

Indonesian

Pronunciation

  • IPA(key): [haʔ]

Etymology 1

From Malay hak, from Classical Malay hak, from Arabic حَقّ (ḥaqq, truth).

Noun

hak (first-person possessive hakku, second-person possessive hakmu, third-person possessive haknya)

  1. right: that which complies with justice, law or reason; a legal, just or moral entitlement.
    Kita harus menghormati hak orang lain.We must respect the rights of other people.
  2. property, ownership, title, interest.
    Synonyms: kepunyaan, milik
  3. competence, competency.
    Synonyms: kewenangan, kekuasaan, wewenang
  4. degree, status.
    Synonyms: derajat, martabat
  5. duty, obligation.
  6. truth.

Adjective

hak

  1. right, truly.
    Synonym: benar

Derived terms

  • berhak
  • menghaki
  • menghakkan
  • hak adiraja
  • hak amendemen
  • hak anak
  • hak angket
  • hak asasi
  • hak asasi manusia
  • hak bersama
  • hak bertanya
  • hak bezit
  • hak cipta
  • hak dasar
  • hak dipilih
  • hak eksteritorial
  • hak ekstrateritorial
  • hak gadai
  • hak guna
  • hak guna air
  • hak guna bangunan
  • hak guna ruang angkasa
  • hak guna usaha
  • hak hipotek
  • hak imunitas
  • hak ingkar
  • hak inisiatif
  • hak interpelasi
  • hak jawab
  • hak jual
  • hak kebendaan
  • hak kekayaan intelektual
  • hak kepribadian
  • hak keterwakilan
  • hak konstitusional
  • hak koreksi
  • hak kuasa ibu
  • hak legasi
  • hak lisensi
  • hak memilih
  • hak menumpang karang
  • hak milik
  • hak milik mutlak
  • hak modal
  • hak opstal
  • hak pakai
  • hak paten
  • hak penerbitan
  • hak pengarang
  • hak pengusahaan hutan
  • hak pertuanan
  • hak peserta
  • hak pilih
  • hak pilih aktif
  • hak pilih pasif
  • hak preferensi
  • hak prerogatif
  • hak pribadi
  • hak purba
  • hak rantau
  • hak siar
  • hak suara
  • hak substantif
  • hak tanggungan
  • hak temurun
  • hak terbit
  • hak tolak
  • hak uji
  • hak ulayat
  • hak usaha
  • hak veto
  • hak wilayat

Etymology 2

From Dutch hak (heel of a shoe), from Middle Dutch hacke, from Middle Low German hakke, ultimately from Proto-Germanic *hak(k)-.

Noun

hak (first-person possessive hakku, second-person possessive hakmu, third-person possessive haknya)

  1. heel: the part of a shoe's sole which supports the foot's heel.

Etymology 3

From Dutch haak (hook), from Middle Dutch hāke, from Old Dutch *hako, from Proto-Germanic *hakô.

Noun

hak (first-person possessive hakku, second-person possessive hakmu, third-person possessive haknya)

  1. buttonhook
    1. (sewing) A hook used to pull thread through the holes of a button
    2. A hook for pulling the buttons of gloves and shoes through the buttonholes.
  2. (surgery, colloquial) retractor: a surgical instrument used to hold apart the edges of an incision or wound.
    Synonym: retraktor

Further reading

Malay

Etymology

From Arabic حَقّ (ḥaqq, truth).

Pronunciation

  • IPA(key): [haʔ]

Noun

hak (Jawi spelling حق, plural hak-hak, informal 1st possessive hakku, 2nd possessive hakmu, 3rd possessive haknya)

  1. right: that which complies with justice, law or reason; a legal, just or moral entitlement.
  2. property, ownership, title, interest
    Synonyms: kepunyaan, milik
  3. duty, obligation
  4. truth

Derived terms

Adjective

hak (Jawi spelling حق)

  1. right, truly
    Synonym: benar

Further reading

Middle English

Etymology 1

Probably Derived from Old Norse [Term?], compare Old Icelandic hākr (in personal names).

Pronunciation

  • IPA(key): /haːk/

Adjective

hak

  1. (Late Middle English, hapax) unsparing; ruthless, rough;
Descendants
References

Etymology 2

Probably shortened form of hakeneie (hackney horse).

Noun

hak (plural hakkes)

  1. (hapax) A riding horse.
Descendants
References

Noun

hak

  1. Alternative form of hacche

Noun

hak

  1. Alternative form of hakke

Polish

hak

Etymology

Borrowed from Middle High German hāke, hāken.

Pronunciation

  • IPA(key): /xak/
  • (file)
  • (file)
  • Rhymes: -ak
  • Syllabification: hak
  • Homophone: Hak

Noun

hak m inan (diminutive haczyk, related adjective hakowy)

  1. hook (rod bent into a curved shape, typically with one end free and the other end secured to a rope or other attachment)
  2. (boxing) hook (type of punch delivered with the arm rigid and partially bent and the fist travelling nearly horizontally mesially along an arc)
  3. upper fang of a bull deer
  4. antlers of a chamois

Declension

Noun

hak m inan

  1. (colloquial, figurative) dirt, kompromat (compromising material, blackmail material, (real or fabricated) evidence that a person does not want revealed)

Declension

Derived terms

adjectives
  • hakowaty
nouns
particles
verbs
adjectives
  • hakowniczy
adverbs
  • hakowato

Further reading

  • hak in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • hak in Polish dictionaries at PWN

Swedish

Noun

hak n

  1. (colloquial) a simple or lowly place where food is served; a joint

Declension

Declension of hak 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative hak haket hak haken
Genitive haks hakets haks hakens

Derived terms

  • danshak
  • sunkhak (dive bar, shabby joint)

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish حق (hakk), from Arabic حَقّ (ḥaqq, truth).

Pronunciation

  • IPA(key): /hak/
  • (file)

Noun

hak (definite accusative hakkı, plural haklar or (dated) hukuk)

  1. justice, fairness
    Synonyms: adalet, hakkaniyet, türe
  2. right, liberty
    Synonyms: özgürlük, hürriyet
    Kadın hakları.Women's rights.
  3. legal entitlement, claim, privilege, title, authority
    maden haklarımining rights
    Mary, Elizabeth'in taht iddiasının geçersiz olduğuna inanıyordu.Mary believed that Elizabeth's claim to the throne was invalid.
  4. truth, righteousness, verity, truthfulness
    Maat, Antik Mısır'ın hak ve adalet tanrıçası.Maat, the Ancient Egyptian goddess of truth and justice.
  5. share, fee or due in return for labor

Declension

Inflection
Nominative hak
Definite accusative hakkı
Singular Plural
Nominative hak haklar
Definite accusative hakkı hakları
Dative hakka haklara
Locative hakta haklarda
Ablative haktan haklardan
Genitive hakkın hakların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular hakkım haklarım
2nd singular hakkın hakların
3rd singular hakkı hakları
1st plural hakkımız haklarımız
2nd plural hakkınız haklarınız
3rd plural hakları hakları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular hakkımı haklarımı
2nd singular hakkını haklarını
3rd singular hakkını haklarını
1st plural hakkımızı haklarımızı
2nd plural hakkınızı haklarınızı
3rd plural haklarını haklarını
Dative
Singular Plural
1st singular hakkıma haklarıma
2nd singular hakkına haklarına
3rd singular hakkına haklarına
1st plural hakkımıza haklarımıza
2nd plural hakkınıza haklarınıza
3rd plural haklarına haklarına
Locative
Singular Plural
1st singular hakkımda haklarımda
2nd singular hakkında haklarında
3rd singular hakkında haklarında
1st plural hakkımızda haklarımızda
2nd plural hakkınızda haklarınızda
3rd plural haklarında haklarında
Ablative
Singular Plural
1st singular hakkımdan haklarımdan
2nd singular hakkından haklarından
3rd singular hakkından haklarından
1st plural hakkımızdan haklarımızdan
2nd plural hakkınızdan haklarınızdan
3rd plural haklarından haklarından
Genitive
Singular Plural
1st singular hakkımın haklarımın
2nd singular hakkının haklarının
3rd singular hakkının haklarının
1st plural hakkımızın haklarımızın
2nd plural hakkınızın haklarınızın
3rd plural haklarının haklarının

Derived terms

  • hak etmek
  • hak ihlali
  • hak kazanmak
  • hak kısıtlaması
  • hak sahibi
  • hak tanımak
  • hak vermek
  • hak yemek
  • hak yolu
  • hakkı geçmek
  • hakkıhıyar
  • hakkında
  • hakkından gelmek
  • hakkını aramak
  • hakkısükût
  • haklı
  • haklılık
  • haksız
  • haksızlık
  • haktanır

Further reading

  • hak”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu

Turkmen

Etymology

Borrowed from Arabic حَقّ (ḥaqq).

Noun

hak (definite accusative haky, plural haklar)

  1. truth
  2. wage

Derived terms

Zazaki

Alternative forms

Etymology

Related to Ossetian айк (ajk), from Proto-Indo-Iranian *Hāwyám.

Noun

hak

  1. egg

Zhuang

Etymology

From Chinese (MC khaek). Doublet of hek.

Pronunciation

Noun

hak (Sawndip forms 𮮛 or 𰍛 or or or 𬾼 or ⿰官斈 or or ⿰亻巷, 1957–1982 spelling hak)

  1. government official

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.