géim

Irish

Pronunciation
  • IPA(key): /ɟeːmʲ/

Etymology 1

From Old Irish géim, verbal noun of géisid (“to cry out, roar, shriek”).

Noun

géim f (genitive singular géime, nominative plural géimeanna)

  1. moo, lowing (of a cow), bellow (of a bull), trumpet (of an elephant), roar (of an animal)
    Synonym: búir
  2. shout
    Synonyms: béic, scairt
Declension
Declension of géim

Second declension

Bare forms

Case Singular Plural
Nominative géim géimeanna
Vocative a ghéim a ghéimeanna
Genitive géime géimeanna
Dative géim géimeanna

Forms with the definite article

Case Singular Plural
Nominative an ghéim na géimeanna
Genitive na géime na ngéimeanna
Dative leis an ngéim

don ghéim

 leis na géimeanna

Verb

géim (present analytic géimeann, future analytic géimfidh, verbal noun géimneach, past participle géimthe)

  1. to moo, low, bellow, trumpet, roar
    Synonym: búir
  2. to shout
    Synonyms: béic, scairt
Conjugation
conjugation of géim (first conjugation – A)
singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative present géimim géimeann tú;
géimir†		 géimeann sé, sí géimimid géimeann sibh géimeann siad;
géimid†		 a ghéimeann; a ghéimeas /
a ngéimeann*; a ngéimeas*		 géimtear
past ghéim mé; ghéimeas ghéim tú; ghéimis ghéim sé, sí ghéimeamar; ghéim muid ghéim sibh; ghéimeabhair ghéim siad; ghéimeadar a ghéim /
ar ghéim*		 géimeadh
past habitual ghéiminn / ngéiminn‡‡ ghéimteá / ngéimteᇇ ghéimeadh sé, sí / ngéimeadh sé, s퇇 ghéimimis; ghéimeadh muid / ngéimimis‡‡; ngéimeadh muid‡‡ ghéimeadh sibh / ngéimeadh sibh‡‡ ghéimidís; ghéimeadh siad / ngéimidís‡‡; ngéimeadh siad‡‡ a ghéimeadh /
a ngéimeadh*		 ghéimtí / ngéimt퇇
future géimfidh mé;
géimfead		 géimfidh tú;
géimfir†		 géimfidh sé, sí géimfimid;
géimfidh muid		 géimfidh sibh géimfidh siad;
géimfid†		 a ghéimfidh; a ghéimfeas /
a ngéimfidh*; a ngéimfeas*		 géimfear
conditional ghéimfinn / ngéimfinn‡‡ ghéimfeá / ngéimfeᇇ ghéimfeadh sé, sí / ngéimfeadh sé, s퇇 ghéimfimis; ghéimfeadh muid / ngéimfimis‡‡; ngéimfeadh muid‡‡ ghéimfeadh sibh / ngéimfeadh sibh‡‡ ghéimfidís; ghéimfeadh siad / ngéimfidís‡‡; ngéimfeadh siad‡‡ a ghéimfeadh /
a ngéimfeadh*		 ghéimfí / ngéimf퇇
subjunctive present go ngéime mé;
go ngéimead†		 go ngéime tú;
go ngéimir†		 go ngéime sé, sí go ngéimimid;
go ngéime muid		 go ngéime sibh go ngéime siad;
go ngéimid†		 — go ngéimtear
past dá ngéiminn dá ngéimteá dá ngéimeadh sé, sí dá ngéimimis;
dá ngéimeadh muid		 dá ngéimeadh sibh dá ngéimidís;
dá ngéimeadh siad		 — dá ngéimtí
imperative géimim géim géimeadh sé, sí géimimis géimigí;
géimidh†		 géimidís — géimtear
verbal noun géimneach
past participle géimthe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Further reading

Etymology 2

From English game.

Noun

géim m (genitive singular géim)

  1. game (wild animals hunted for food)
Declension
Declension of géim

Fourth declension

Bare forms (no plural of this noun)

Case Singular
Nominative géim
Vocative a ghéim
Genitive géim
Dative géim

Forms with the definite article

Case Singular
Nominative an géim
Genitive an ghéim
Dative leis an ngéim

don ghéim

Derived terms
  • maor géim (“gamekeeper”)

Further reading

Mutation
Irish mutation
Radical Lenition Eclipsis
géim ghéim ngéim
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.