focillo
Latin
Etymology
Variant of fōculō reanalysed as formed from fōcillum, diminutive of fōculum on which the original variant is based. Seems to have no anient manuscript or inscriptional authority.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /foːˈkil.loː/, [foːˈkɪlːʲoː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /foˈt͡ʃil.lo/, [foˈt͡ʃilːo]
Verb
fōcillō (present infinitive fōcillāre, perfect active fōcillāvī, supine fōcillātum); first conjugation
- (Late Latin) Alternative form of fōculō (“to cherish, resuscitate”)
Conjugation
Conjugation of fōcillō (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | fōcillō | fōcillās | fōcillat | fōcillāmus | fōcillātis | fōcillant |
imperfect | fōcillābam | fōcillābās | fōcillābat | fōcillābāmus | fōcillābātis | fōcillābant | |
future | fōcillābō | fōcillābis | fōcillābit | fōcillābimus | fōcillābitis | fōcillābunt | |
perfect | fōcillāvī | fōcillāvistī | fōcillāvit | fōcillāvimus | fōcillāvistis | fōcillāvērunt, fōcillāvēre | |
pluperfect | fōcillāveram | fōcillāverās | fōcillāverat | fōcillāverāmus | fōcillāverātis | fōcillāverant | |
future perfect | fōcillāverō | fōcillāveris | fōcillāverit | fōcillāverimus | fōcillāveritis | fōcillāverint | |
passive | present | fōcillor | fōcillāris, fōcillāre |
fōcillātur | fōcillāmur | fōcillāminī | fōcillantur |
imperfect | fōcillābar | fōcillābāris, fōcillābāre |
fōcillābātur | fōcillābāmur | fōcillābāminī | fōcillābantur | |
future | fōcillābor | fōcillāberis, fōcillābere |
fōcillābitur | fōcillābimur | fōcillābiminī | fōcillābuntur | |
perfect | fōcillātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | fōcillātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | fōcillātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | fōcillem | fōcillēs | fōcillet | fōcillēmus | fōcillētis | fōcillent |
imperfect | fōcillārem | fōcillārēs | fōcillāret | fōcillārēmus | fōcillārētis | fōcillārent | |
perfect | fōcillāverim | fōcillāverīs | fōcillāverit | fōcillāverīmus | fōcillāverītis | fōcillāverint | |
pluperfect | fōcillāvissem | fōcillāvissēs | fōcillāvisset | fōcillāvissēmus | fōcillāvissētis | fōcillāvissent | |
passive | present | fōciller | fōcillēris, fōcillēre |
fōcillētur | fōcillēmur | fōcillēminī | fōcillentur |
imperfect | fōcillārer | fōcillārēris, fōcillārēre |
fōcillārētur | fōcillārēmur | fōcillārēminī | fōcillārentur | |
perfect | fōcillātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | fōcillātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | fōcillā | — | — | fōcillāte | — |
future | — | fōcillātō | fōcillātō | — | fōcillātōte | fōcillantō | |
passive | present | — | fōcillāre | — | — | fōcillāminī | — |
future | — | fōcillātor | fōcillātor | — | — | fōcillantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | fōcillāre | fōcillāvisse | fōcillātūrum esse | fōcillārī | fōcillātum esse | fōcillātum īrī | |
participles | fōcillāns | — | fōcillātūrus | — | fōcillātus | fōcillandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
fōcillandī | fōcillandō | fōcillandum | fōcillandō | fōcillātum | fōcillātū |
References
- “fōculō” in volume 6, column 1, line 987 in the Thesaurus Linguae Latinae (TLL Open Access), Berlin (formerly Leipzig): De Gruyter (formerly Teubner), 1900–present
Further reading
- “focillo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.