factitans
Latin
Etymology
Present participle of factitō.
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | factitāns | factitāns | factitantēs | factitantia | |
Genitive | factitantis | factitantis | factitantium | factitantium | |
Dative | factitantī | factitantī | factitantibus | factitantibus | |
Accusative | factitantem | factitāns | factitantēs, factitantīs | factitantia | |
Ablative | factitante, factitantī1 | factitante, factitantī1 | factitantibus | factitantibus | |
Vocative | factitāns | factitāns | factitantēs | factitantia |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.