exercitatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of exercitō (“to exercise, train”).
Participle
exercitātus (feminine exercitāta, neuter exercitātum, comparative exercitātior, superlative exercitātissimus); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | exercitātus | exercitāta | exercitātum | exercitātī | exercitātae | exercitāta | |
Genitive | exercitātī | exercitātae | exercitātī | exercitātōrum | exercitātārum | exercitātōrum | |
Dative | exercitātō | exercitātō | exercitātīs | ||||
Accusative | exercitātum | exercitātam | exercitātum | exercitātōs | exercitātās | exercitāta | |
Ablative | exercitātō | exercitātā | exercitātō | exercitātīs | |||
Vocative | exercitāte | exercitāta | exercitātum | exercitātī | exercitātae | exercitāta |
Derived terms
References
- “exercitatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “exercitatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- exercitatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to be an inexperienced speaker: rudem, tironem ac rudem (opp. exercitatum) esse in dicendo
- an experienced politician: homo in re publica exercitatus
- practised in arms: exercitatus in armis
- to be an inexperienced speaker: rudem, tironem ac rudem (opp. exercitatum) esse in dicendo
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.