evincturus

Latin

Etymology

Future active participle of ēvinciō

Participle

ēvinctūrus m (feminine ēvinctūra, neuter ēvinctūrum); first/second declension

  1. about to bind, about to bind round

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative ēvinctūrus ēvinctūra ēvinctūrum ēvinctūrī ēvinctūrae ēvinctūra
Genitive ēvinctūrī ēvinctūrae ēvinctūrī ēvinctūrōrum ēvinctūrārum ēvinctūrōrum
Dative ēvinctūrō ēvinctūrae ēvinctūrō ēvinctūrīs ēvinctūrīs ēvinctūrīs
Accusative ēvinctūrum ēvinctūram ēvinctūrum ēvinctūrōs ēvinctūrās ēvinctūra
Ablative ēvinctūrō ēvinctūrā ēvinctūrō ēvinctūrīs ēvinctūrīs ēvinctūrīs
Vocative ēvinctūre ēvinctūra ēvinctūrum ēvinctūrī ēvinctūrae ēvinctūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.