evinciens

Latin

Etymology

Present participle of ēvinciō

Participle

ēvinciēns m or f or n (genitive ēvincientis); third declension

  1. binding, binding round

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative ēvinciēns ēvinciēns ēvincientēs ēvincientia
Genitive ēvincientis ēvincientis ēvincientium ēvincientium
Dative ēvincientī ēvincientī ēvincientibus ēvincientibus
Accusative ēvincientem ēvinciēns ēvincientēs, ēvincientīs ēvincientia
Ablative ēvinciente, ēvincientī1 ēvinciente, ēvincientī1 ēvincientibus ēvincientibus
Vocative ēvinciēns ēvinciēns ēvincientēs ēvincientia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.