equitulus

Latin

Etymology

Diminutive form of eques (knight), formed equit- (stem of eques) + -ulus (diminutive suffix); literally, “little knight”.

Pronunciation

Noun

equitulus m (genitive equitulī); second declension

  1. (New Latin, rare) a young knight
    • 1637, Johannes Clüver, “Epitomes…Appendix: Res ab anno hujus ſeculi xxx. uſque in hunc xxxiii. geſtas continens”, in Hiſtoriarum Totius Mundi Epitome, page 17:
      In hunc totis caſtris inſurgendum videns Tillius Comes, partem equitulus præmittit, ſubſequitur ipſe cum firmiſſimo exercitu.
      Seeing this uprising in the whole camp, the young knight, Count Tilly, sends ahead a contingent, and himself follows close after with the most steadfast of the army.

Declension

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative equitulus equitulī
Genitive equitulī equitulōrum
Dative equitulō equitulīs
Accusative equitulum equitulōs
Ablative equitulō equitulīs
Vocative equitule equitulī
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.