edoctus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of ēdoceō (“teach”)
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | ēdoctus | ēdocta | ēdoctum | ēdoctī | ēdoctae | ēdocta | |
Genitive | ēdoctī | ēdoctae | ēdoctī | ēdoctōrum | ēdoctārum | ēdoctōrum | |
Dative | ēdoctō | ēdoctō | ēdoctīs | ||||
Accusative | ēdoctum | ēdoctam | ēdoctum | ēdoctōs | ēdoctās | ēdocta | |
Ablative | ēdoctō | ēdoctā | ēdoctō | ēdoctīs | |||
Vocative | ēdocte | ēdocta | ēdoctum | ēdoctī | ēdoctae | ēdocta |
References
- edoctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- we know from experience: usu rerum (vitae, vitae communis) edocti sumus
- we know from experience: usu rerum (vitae, vitae communis) edocti sumus
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.