ebediyen
Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish ابدیاً (ebediyyen),[1] from Arabic أَبَدِيًّا (ʔabadiyyan) adverbial accusative of أَبَدِيّ (ʔabadiyy, “eternal”), from أَبَد (ʔabad, “eternity”) + ـِيّ (-iyy, nisba suffix).[2]
Pronunciation
- IPA(key): /e.beˈdi.jɛn/, /e.beˈdiːjɛn/
- Hyphenation: e‧be‧di‧yen
Adverb
ebediyen
References
- Şemseddin Sâmi (1899–1901) “اَبَدِیاً”, in قاموس تركی [kamus-ı türki] (in Ottoman Turkish), Constantinople: İkdam Matbaası, page 65
- Nişanyan, Sevan (2002–) “ebet”, in Nişanyan Sözlük
Further reading
- “ebediyen”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Çağbayır, Yaşar (2007) “ebediyen”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 1351
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.