dyskonto

Polish

Etymology

Borrowed from German Diskont, from Italian disconto.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɨsˈkɔn.tɔ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔntɔ
  • Syllabification: dys‧kon‧to

Noun

dyskonto n

  1. (finance) discount (deduction made for interest)

Declension
Declension of dyskonto
singular plural
nominative dyskonto dyskonta
genitive dyskonta dyskonet
dative dyskontu dyskontom
accusative dyskonto dyskonta
instrumental dyskontem dyskontami
locative dyskoncie dyskontach
vocative dyskonto dyskonta

Derived terms
adjective
  • dyskontowy
noun
  • dyskonter
verb
  • dyskontować

Further reading
  • dyskonto in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dyskonto in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.